Projekt Wspólny śpiew łagodzi obyczaje

W dniach 8-9 września br. w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Międzylesiu, realizowano pierwszą część projektu pn. Wspólny śpiew łagodzi obyczaje, przy wsparciu środków z Funduszu Lokalnego Masywu Śnieżnika w ramach konkursu Działaj Lokalnie, a skierowany do członków naszych rodzimych zespołów śpiewaczych/ludowych.

Zajęcia prowadziła Pani Barbara Tritt -  absolwentka Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie fletu oraz Akademii Muzycznej w Bydgoszczy na Wydziale Wokalno-Aktorskim, a która jest wykładowcą na  Akademii Muzycznej  w Poznaniu, Podyplomowych Studiów Emisji Głosu na Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz Prywatnego Policealnego Studium Sztuki Wokalnej w Poznaniu. Sopran, pedagog śpiewu.

Frekwencja dopisała a szczególnie zespół Międzylesianie i Długopolanie. Nie zabrakło też przedstawicieli  zespołów Oset i Róża. W składzie 100% dopisały Trzy Świerki z Lesicy ( 2 osoby). Wszyscy słuchacze czynnie brali udział w warsztatach, które zorganizowane zostały dla nich po raz pierwszy.

Emisja głosu w mowie i śpiewie, podstawy techniki wokalnej i oddechowej, metody pracy z głosem, umiejętność prawidłowego wykorzystania aparatu głosu – to podstawowe założenia projektu.

Kolejne warsztaty zaplanowane zostały na 28-29 września 2017.

Jednym z narzędzi dydaktycznych wykorzystanych przez prowadzącą zajęcia, była gimnastyka języka podczas czytania wiersza pt. Dziaberliada. Polecamy czytającym niełatwy tekst.

(WS. 13.09.2017)

Dziaberliada

Brzdęśniało już; ślimonne prztowie

Wyrło i warło się w gulbieży;

Zmimszałe ćwiły borogovie

I rcie grdypały z mrzerzy.

„O, strzeż się, synu, Dziaberłaka!

Łap pazurzastych, zębnej paszczy!

Omiń Dziupdziupa, złego ptaka,

Z którym się Brutwiel piastrzy!”

A on jął w garść worpalny miecz:

Nim wroga wdepcze w grzebrną krumać,

Chce tu, gdzie szum, wśród drzew Tumtum

Stać parę chwil i dumać.

Lecz gdy tak tonie w dumań gląpie,

Dziaberłak płomienistooki

Z dala przez gąszcze tulżyc tapie,

Brdli, bierze się pod boki!

Ba-bach! Ba-bach! I rach, i ciach

Worpalny brzeszczot cielsko ciachnął!

A on wziął łeb i poprzez step

W powrotny szlak się szlachnął.

„Tyżeś więc ubił Dziaberłaka?

Pójdź, chłopcze, chlubo jazd i piechot,

Objąć się daj! Ho-hej! Ha-haj!"

Rżał rupertyczny rechot.

Brzdęśniało już; ślimonne prztowie

Wyrło i warło się w gulbieży;

Zmimszałe ćwiły borogovie

I rcie grdypały z mrzerzy.