Zabytki Międzylesia - kościół poewangelicki

ZABYTKI MIĘDZYLESIA

Kościół poewangelicki (ul. Wojska Polskiego)

W Międzylesiu w latach 1830-1867 znacznie wzrosła liczba ewangelików z 45 osób do 98. Początkowo ewangelicy przybywali na nabożeństwa (od 1832 r.) do sali w ratuszu, a później — do sali w zamku. W 1838 korzystali też wraz z katolikami z kościoła św. Barbary. W 1880 r. ewangelicy z Międzylesia założyli gminę filialną i już w 1893 r. zamyślali o budowie kościoła. Otrzymawszy finansową pomoc od Związku Gustawa Adolfa zbudowano kościół ewangelicki w latach 1899-1900.

Projektantem był radca budowlany z Kłodzka Kruttge, a budowniczym prowadzącym budowę Franz Lux z Długopola Górnego. Świątynię wzniesiono w stylu łączącym elementy stylu neo-romańskiego i neogotyku. Rozwiązanie bryły prezbiterium charakterystyczne jest dla środkowoeuropejskiego gotyku. Formy okien nawy z dużymi rozetami i zdwojonymi oknami wyprowadzono z francuskiego gotyku katedralnego z końca XII w. Kształtując fasadę przetworzono charakterystyczny dla niemieckiego romanizmu „westwerk" oraz nawiązano do form romańskich triforiów i hełmów romańskich, niemieckich kościołów. Zamknięte wielobocznie, wyodrębnione prezbiterium kościoła nakryte jest odrębnym dachem. Jednonawowy korpus nawowy oświetlony dużymi ostrołucznymi oknami ze stolarką naśladującą wczesnogotyckie maswerki osłonięty dachem dwuspadowym. Czworoboczna, smukła wieża w fasadzie zawierająca w przyziemiu główny portal przepruta w górnej kondygnacji pseudotriforiami i zwieńczona hełmem złożonym z centralnej ośmiobocznej iglicy i z czterech małych, narożnych, ostrosłupowych iglic. Przy prezbiterium znajduje się zakrystia, a przy wieży — półowalny aneks (ze schodami na chór) nakryty wysokim dachem z zaokrągloną połacią. Elewacje kościoła oblicowano kamieniem.