Gniewoszów

GNIEWOSZÓW - (600-800 m) malowniczo położona wieś łańcuchowa w dolinie Głowni. Otoczenie stanowią głównie łąki, pastwiska oraz lasy regla dolnego. Wieś zachowała czysto rolniczy charakter. Z rolnictwa żyje około 60% ludności, reszta pracuje w Bystrzycy Kłodzkiej i Międzylesiu. Powstała prawdopodobnie na początku XII w., jako osada związana z zamkiem Szczerba. Po podziale dóbr międzyleskich w 1358 r. należała do państwa śnieliń­skiego, a po jego upadku stanowiła własność Wendlerów. Podział wsi na dwie części: sołecką i kameralną utrzymywał się bardzo długo. W 1747 r. właścicielem Gniewoszowa był hr. von Althann. Następuje wówczas rozwój wsi, zwiększa się liczba mieszkańców - w tym kmieci, zagrodników i chałupników. Mieszkańcy trudnili się tkac­twem chałupniczym. W 1825 roku wieś staje się własnością hr. von Magnisa, powiększa  się o wapiennik,olejarnię, szpital, dwa młyny wodne, kilka warsztatów rzemieślniczych oraz zostaje przyłączony do niej przysiółek Szczerba u stóp zamku. W drugiej połowie XIX w. Gniewoszów jest ośrodkiem tkactwa chałupniczego. Duże znaczenie odgrywa turystyka, powstaje gospoda z pokojami noclegowymi, jest to punkt wypadowy na Jedlnik, Czerniec, Solną Jamę, Zamek Szczerba. Na początku XX w. staje się wsią letniskową, która po 1945 roku traci rangę letniska i pozostaje miejscowością typowo rolniczą; zachodzi również proces wyludniania wsi, który trwa do dzisiaj. Kościół filialny św. Michała Archanioła z 1620 r., przebu­dowany w 1693 r. w stylu barokowo-rokokowym. Ołtarz główny z 1787 r., renesansowa kamienna chrzcielnica z XVII w. Sporo interesującego budownictwa mieszkalnego i gospodarczego z XIX w. Przez wieś biegnie droga, tak zwana autostrada sudecka z Międzyle­sia do Kudowy Zdroju, oraz prowadzi szlak niebieski z Międzylesia na Przełęcz Spaloną (811 m).